پروستاگلندین E2 ( دینوپروستون )

(Prostaglandin E2 (Dinoprostone

پروستاگلندین E2 ( دینوپروستون )طبیعی است که نقش مهمی در القای زایمان دارد.

این دارو همچنین استئوبلاست ها را تحریک می کند تا فاکتور محرک برداشت استخوانی توسط است استئوکلاست ها را ترشح کنند.

مصرف این داروی دینو پروستون به صورت واژینال و برای آماده سازی دهانه رحم جهت القای زایمان یا سقط می باشد.

مصرف در دوران حاملگی

C – مطالعات کافی درباره مصرف داروی این گروه در حیوانات نشان داده است که این دارو اثرات جانبی دارد ولی مطالعات کافی برای انسان در دسترس نیست.

با اینحال منافع استفاده از دارو در زنان حامله ممکن است در مقابل خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.

یا اینکه هیچ گونه مطالعه ای در حیوانات و یا مطالعات کافی در انسان وجود ندارد.

مکانیزم اثر

مکانیسم اثر: پروستاگلندین E2 ( دینوپروستون ) برروی عضلات صاف میومتر اثر مستقیم دارد و انقباضات میومتر را در رحم باردار همانند انقباضات طبیعی مربوط به زایمان در زمان ترم سبب می شود.

انقباضات مذکور معمولا برای القای سقط کافی هستند. دینوپروستون سرویکس را نرم کرده و دیلاتاسیون و افاسمان سرویکس را تسهیل می کند.

دیگر دینوپرستون عبارتند از تحریک عضلات صاف دستگاه گوارش، برونکودیلاتاسیون یا برنکواسپاسم وازودیلاتاسیون عروق برونشیال و افزایش درجه حرارت بدن.

جذب: دینوپروستون به آهستگی از طریق واژن جذب می شود. اثر آن 10 دقیقه پس از تجویز موضعی شروع می شود.

دفع: دفع دارو بیشتر کلیوی است و به مقدار کمی نیز از راه مدفوع دفع می شود.

نیمه عمر: طول مدت اثر دارو 3-2 ساعت است.

تداخلات مهم

دینوپروسیتون تاثیر سایر داروهای اکسی توسیک را تقویت می کند.

موارد منع مصرف پروستاگلندین

حسااسیت مفرط به پروستا گلاندین ها ،بیماران در خطر مرگ در صورت عدم زایمان سریع، بیماران با خونریزی غیرطبیعی حین بارداری جاری، بیماران با اختلال عدم تناسب سر جنین با لگن مادر، موارد منع اکسی توسیک‌ها یا سابقه جراحی رحم مانند سزارین، مصرف همزمان داروها اکسی توسیک وریدی، سابقه ۶بار بارداری فول ترم یا بیشتر.