اسپیرامایسین

C – مطالعات کافی درباره مصرف داروی این گروه در حیوانات نشان داده است که این دارو اثرات جانبی دارد ولی مطالعات کافی برای انسان در دسترس نیست. با اینحال منافع استفاده از دارو در زنان حامله ممکن است در مقابل خطرات احتمالی آن بیشتر باشد. یا اینکه هیچ گونه مطالعه ای در حیوانات و یا مطالعات کافی در انسان وجود ندارد

نحوه اثر ضد میکروبی اسپیرامایسین مانند اریترومایسین است. جذب اسپیرامایسین از دستگاه گوارش ناقص است . اوج غلظت پلاسمایی اسپیرامایسین 3 ساعت پس از تجویز یک دوز 2 گرمی آن به حدود 3 میکروگرم در میلی لیتر می رسد . نیمه عمر این دارو حدود 8 ساعت است . اسپیرامایسین به طورگسترده ای در بافت بدن توزیع می شود ، اما انتشار به CSF قابل ملاحظه نیست . اسپیرامایسین در کبد متابولیزه شده و به متابولیت های فعال تبدیل می شود. مقادیر قابل توجهی از این دارو از راه صفرا و حدود 10 درصد آن از راه ادرار دفع می شود

مصرف همزمان این دارو با کاربامازپین در کودکان و بزرگسالان می توان باعث افزایش غلظت خونی کاربامازپین شده و موجب سرگیجه ، خواب آلودگی ، استفراغ شود. مصرف همزمان این دارو در فردی که تحت درمان با تئوفیلین با مقادیر زیاد است موجب می شود تا کلیرانس تئوفیلین کاهش یافته و غلظت خونی آن بالا برود و نیمه عمر آن افزایش یابد. مصرف همزمان اریترومایسین با ارگوتامین می تواند موجب بروز واکنش های ایسکمیک شده و باعث اسپاسم عروقی محیطی شود. مصرف همزمان این دارو با دیگوکسین موجب افزایش غلظت سرمی دیگوکسین می شود. استفاده همزمان این دارو با سدیم والپرووات موجب افزایش غلظت سرمی سدیم والپرات می شود.